Kinderen veranderen en groeien zo snel dat een vandaag gemaakte foto al binnen een korte tijd niet meer up-to-date is. De ouders van kinderen die al jaren vermist worden weten dat hun kind inmiddels gegroeid is en er ouder uit zal zien. De vraag dringt zich dan op wat het nut is van het verspreiden van een oude foto.
De deskundigen van het Amerikaanse National Center for Missing & Exploited Children (NCMEC) gebruiken commerciële software als het benodigde electronisch gereedschap om de foto’s van reeds lang vermiste kinderen te verouderen. Met deze techniek wordt een afbeelding gecreëerd waarop te zien is hoe het kind er vandaag uit zou kunnen zien.
Het verouderingsproces bestaat uit een combinatie van wetenschap, kunst, kennis over de groei van het gelaat en het ouder worden van de gelaatstrekken en erfelijkheid, waarbij foto’s van ouders, broers en zusters worden gebruikt en hun gezichtskenmerken als het ware worden “versmolten” met die van het vermiste kind.
Jair Soares, vermist sinds hij 7 was Jair als 14-jarige, veroudering door NCMEC
De verouderde foto wordt verspreid samen met de originele foto van het vermiste kind. Inmiddels zijn meer dan 453 vermiste kinderen, waarvan de foto door het NCMEC werd verouderd, teruggevonden. De verouderde afbeeldingen bleken opmerkelijk accuraat te zijn. Als ze werden gezien door iemand die het kind dan kende, leidde dat tot het directe terugvinden van dat kind. Op zijn minst herinnert de verouderde afbeelding de bekijker ervan aan het feit dat het kind gegroeid is en er ouder uitziet. Het in 1985 ontvoerde 10-jarige meisje is in 2009 een 34-jarige vrouw geworden. Verder kon van meer dan 17 niet-geidentificeerde stoffelijke resten van kinderen met de hulp van een gezichtsreconstructie alsnog de identiteit worden achterhaald.
Dit project wordt gesteund door de Special Projects Unit van het Federal Bureau of Investigation en de Forensic Services Division van de Secret Service.